کد مطلب:276478 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:118

معنی شفاعت
شفاعت آن است كه شخص از كسی كه مافوق اوست خیر و نیكی را برای پایین تر از خودش درخواست كند، یا اسقاط عقوبت یا زیاد نمودن ثواب و یا هر دو را طلب نماید. اگر شفاعت برای اهل طاعت باشد معنایش درخواست فزونی پاداش و ثواب و بالا رفتن درجات آن ها است، و اگر برای اهل گناه و زشتی باشد منظور از شفاعت، طلب عفو و مغفرت از لغزش ها و گناهان آن ها، و اسقاط عقوبت یا عذاب، و رستگاری به منافع



[ صفحه 450]



می باشد. و این بیانی كه در معنی شفاعت آوردیم نظریه و مذهب حقّ است.

و در این موضوع، دو فرقه مخالفت كرده اند: تفضیلیه و وعیدیه - به طوری كه از آن ها حكایت شده -.

فرقه اوّل گفته اند: شفاعت به دفع ضرر و زیان اختصاص دارد، و این كه عقوبت از مؤمنین گنهكار ساقط می گردد جمعی از علمای ما نیز همین رأی را دارند.

و فرقه دوم معتقدند: شفاعت در جهت زیاد كردن منافع و پاداش ها برای اطاعت كنندگان و توبه گنندگان است نه معصیت كاران.

محقق طوسی - كه خدا درجاتش را عالی قرار دهد - گفته: حق آن است كه شفاعت در هر دو - فزونی منفعت و اسقاط زیان و ضرر - صدق می كند، و قسم دوم آن برای پیغمبرصلی الله علیه وآله ثابت است كه فرمود: شفاعت من برای اهل كبائر (گناهان بزرگ) از امّتم ذخیره است.

می گویم: حق آن است كه هر دو قسم شفاعت برای آن حضرت علیه السلام ثابت است و تحقیق آن در نكته چهارم خواهد آمد ان شاء اللَّه تعالی.